Het katerbroekje

Sinds enige tijd verkopen wij in de stand van NB, naast alle andere leuke, gekke, lieve poezendingetjes, ook het zogenaamde katerbroekje.
Een ideale oplossing als u problemen heeft met een kater die in huis sproeit en die u niet wilt laten castreren. In het broekje, dat met klittenband sluit, past een klein maandverbandje, dat u na gebruik kunt weggooien zodat u het broekje niet dagelijks hoeft te wassen.

In het juninummer van 2002 heeft een patroon gestaan van een katerbroekje. Daar is onze secretaris, Fenny Rensen, mee aan de slag gegaan. Zij schreef daarover een artikel in het zomernummer van 2004. Als u na het lezen van dit artikel ook geïnteresseerd bent in een katerbroekje, kunt u contact opnemen met Fenny of met Gerrie Beijers, telefoon: (0548) 36 67 77.

Uit NB zomer 2003

Na een inleiding over de nadelen van een katerverblijf schrijft Fenny over een alternatieve oplossing, het katerbroekje:

Een katerbroekje naaien. Ik heb het Infomagazine er bij gehaald en het zweet brak me meteen uit. Ik heb weliswaar een naaimachine maar ook twee linkerhanden. Patroon lezen? Kleuterelastiek? Dat zou niets worden. Ik vertelde een vriendin dat ik maar een loopsheidsbroekje voor honden wilde proberen. 'Wacht even', zei ze kordaat en maakte een prototype katerbroekje voor me. Stikkend van de lach belde ze op: ze had het met haar vier poezen geprobeerd, maar bij niet één lukte het de broek aan te trekken. Bovendien klopte het patroon niet. Het was veel te klein voor dikke Britse derrières. Na enige aanpassingen moesten onze jongens het showen. Die deden eerst heel vreemd, alsof hun achterhand verlamd was, maar toen moederpoes begon te grommen om die rare fratsen bleken ze toch gewoon hard te kunnen wegrennen. Mét broek.

Houdini

Maar nu moest ik nog proberen in mijn eentje de jongens aan te kleden. Met Touchstone lukte het wonderwel. Hij is een heel rustige kater. Maar Baby Balls is een soort Houdini in zakformaat en wriemelt zich overal uit.

De eerste morgen ben ik om half zes opgestaan, gelijk met mijn man, zodat hij me desnoods even kon helpen. Maar kijk, het lukte me zowaar meteen! Voldaan over deze matineuze prestatie ging ik nog even weer naar bed. Een uurtje later kwam het blonde koppie van Baby Balls op mijn kussen. Lekker even knuffen. Maar… waar was de broek? Die lag in de woonkamer. Waarschijnlijk had ik hem met mijn slaperige hoofd niet goed vastgeklit.

Met hotpants op de bank

We hebben nu de volgende routine ontwikkeld: als wij naar bed gaan, vertrekken de jongens met een lekker hapje naar het zomerhuisje en krijgen daar 's ochtends ook ontbijt. Dan gaan de 'hotpants' aan en mogen ze in huis. 's Middags gaan ze in de buitenren, zonder broek, en komen dan moe en rozig weer binnen. Broek aan en 's avonds weer lekker op de bank!

Wijdbeens

Op de rug gezien lijken ze op meisjes die een lage heupbroek dragen waar de string bovenuit piept. Het klittenband om hun heupen zie je niet, het valt weg in de dikke vacht. Zitten ze op hun kontje, dan bolt de voorkant enigszins op zodat het lijkt of ze zeer fors geschapen zijn. In het begin liepen ze ook zeer wijdbeens, als cowboys die net van hun paard zijn gestapt. Stoer hoor!

Momenteel hebben ze broekjes in verschillende kleuren. Met Pasen droegen ze bijvoorbeeld geel. Ook verbeeld ik me dat onze dikste ex-kater Dom P. jaloers kijkt naar het model met een slankafkledend lengtestreepje. Op Touchstone's verlanglijstje staat nog een leren broekje.

Maandverbandje

Eerst legde ik er een inlegkruisje in, maar een maandverbandje absorbeert beter. Het lijkt allemaal een heel gedoe, maar het is de moeite van het proberen waard. U moet wel volhouden. Na een dag merkte ik al dat ze het accepteerden, alleen de eerste 5 minuten na het aankleden bijten ze nu nog aan het klittenband of rollen over de vloer om uit het broekje te komen. Blijf er de eerste keer wel bij want ze maken ongecontroleerde bewegingen en zouden ruggelings van de krabpaal kunnen storten. Het lijkt of ze even de controle over hun ledematen kwijt zijn. Zou dit kunnen komen doordat ze een belemmering aan hun staartroer voelen?

Goeie oplossing

Zeker, het kost tijd, maar als uw katers apart gehuisvest worden, kost dat ook tijd. U moet er dan per dag toch tenminste een uur doorbrengen om het contact te onderhouden. Dat gaat nu spelenderwijs onder het huishouden door. Ook voor de toekomst is het belangrijk dat ze in de groep blijven. Na castratie hoef je ze dan niet weer aan de anderen te laten wennen, die ontmoeten ze immers dagelijks.

Als er onder de bezoekers van de site mensen zijn die nog andere oplossingen gevonden hebben, dan willen we die ook graag horen.